کمتر هموطنی پیدا میشود که از آیت‌الله منتظری به نیکی یاد نکند. نه به این خاطر که وی یکی از بنیانگذاران اصل فاجعه بار ولایت فقیه بود، و نه به این دلیل که وی روزگاری مقام جانشینی خمینی را یدک می‌کشید؛ نه به این دلیل که لباس روحانیت به تن داشت و نه به خاطر آیت‌الله بودن و به اصطلاح "مرجع تقلید" بودن. بلکه به این دلیل که منتظری، بر عکس بسیاری دیگر از روحانیان، اعتراض به ظلم‌ها و جنایات حکومت را بر سکوت و حفظ موقعیت و مقام و مصلحت و امنیت خود و نزدیکانش ترجیح داد. خوشنامی وی تا آنجا پیش رفت که از سوی بسیاری از هموطنان لقب پر افتخار "پدر معنوی جنبش سبز" را دریافت کرد. متاسفانه در همان اوائل، جنبش سبز این انسان بزرگ و باوجدان را از دست داد. اما باید گفت که در این دو سال روحانیون دیگری پا جای پای وی گذاشتند و در کنار ملت زجر کشیده و جنبش سبز قرار گرفتند. که صد البته بهای این تخلف از دستور "ولی فقیه" را با تحمل توهین و تهدید و حملات فیزیکی پرداختند. از جمله این افراد می‌توان از آیت‌الله دستغیب، آیت‌الله صانعی، آیت‌الله بیات زنجانی و آیت‌الله بهجت نام برد. این روحانیون ثابت کردند که در همه طیف‌ها و گروه‌های اجتماعی انسان‌های آزاده و با وجدان پیدا میشوند، که با وجود عملکرد افراطی و نادرست گذشته خود، قدرت درس گرفتن از آن، تغییر مثبت و بازگشتن به آغوش ملت را دارند. زنده باد جنبش سبز ملت ایران و همه حامیان آن از هر قشر و قوم و عقیده ای.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Merk: Bare medlemmer av denne bloggen kan legge inn en kommentar.